※ Download: lipurmaylu.skyrimvr.ru?dl&keyword=%d0%b3%d1%83%d0%bb%d0%b8%d1%81%d1%82%d0%be%d0%bd%d0%b8+%d1%81%d0%b0%d1%8a%d0%b4%d0%b8+%d1%88%d0%b5%d1%80%d0%be%d0%b7%d0%b8+%d1%81%d0%ba%d0%b0%d1%87%d0%b0%d1%82%d1%8c&source=bandcamp.com


РАССКАЗ Жил в Самарканде юноша. » Рӯзе то ба шаб рафта будем ва шабонгоҳ ба пойи ҳисор хуфта, дузде бетавфиқ ибриқи 10 рафиқ бардошт, ки ба таҳорат меравам ва ба ғорат мерафт. Бар ҳама олам ҳаметобад Суҳайл 2 , Ҷое анбон мекунад ҷое адим 3 ». Дарвеш, аз он ҷо, ки фароғи 1 мулки қаноат аст, сар бар наёварду илтифот накард.

Гуфт: «Аз баҳри Худо, махон! На доное ситезад бо сабуксор 7. Tim Berg - Bromance Aviciis Arena Mix 08:14 56.



Ба чй кор оядат зи гул табақе Аз«Гулистон»-и ман бибар варақе. Гул ҳамин панч рӯзу шаш бошад В-ин«Гулистон» ҳамеша хуш бошад. ГУЛИСТОНИ САЪДИИ ШЕРОЗИ «Гулистон»-и Муслиҳиддин Саъдии Шерозиро метавон ба чорбоги Ирам шабех кард. Ҳангоме ки вориди он мегардед, пеши назаратон ҳашт гулгашт, ҳашт равзана ё ҳашт растай гулзор на-моён хоҳад гашт. Ин равзанаҳо бо гулҳои рангоранги худ аз ҳам фарқ доранд. Яке сурх, дигаре норинҷӣ, сеюм бунафш, чорумй лаълфом, панҷумӣ гулобй, шашумӣ нилобӣ ва амсоли ҳамин басо назаррабову диловез, чун арӯсони чаман аз вазидани насими накҳатомез ҷавлон зада сабук мехироманд. Гулҳои ин гулзор ҳаргиз пажмурда, камрангу хазон намегарданд, ҳаргиз боди хазон баргҳояшонро нисори замини зарринқабо намегардонад. Ин гулистон барои чаҳор фасли сол яксон мемонад. Накҳату бӯйи гулҳои рангорангаш дар ин чор фасл ба ақсои олам паҳну парешон мегардад ва ба дардҳо дармону ба қалби мардуми сайёра сомон мебахшанд. Шайх Саъдй аз офариниши ин кохи адаб шод аст. Аз он шод аст, ки барои миллаташ, барои инсонҳои сайёра чунин гулбоги тару тозаро ороста кардааст. Умри хешро зоеъ нагузаронидааст. Ва худ, ки марди оқилу фозил буд, пайгамбаронаву соҳирона ояндаи «Гулистон»-ро дониста, шоисгаву арзанда гуфтааст: Ба чй кор оядат зи гул табақе Аз«Гулистон»-и ман бибар варақе. Гул ҳамин панч рӯзу шаш бошад В-ин«Гулистон» ҳамеша хуш бошад. Оре, ҳақ ба ҷониби Саъдист. «Гулистон» бехазону човидон аст ва ҳамин тавр хоҳад монд. Саъдй «Гулистон»-ро пас аз «Бӯстон» иншо кардааст. Ин шоҳасар аз тарафи ховаршиносон ва муҳаққиқони вата ниву хориҷӣ яке аз бузургтарин асари давру замен эътироф шудааст ва ба забонҳои гуногуни дунё тарҷума гардидааст. Ба ганҷинаи фарҳангу адаби тамаддуни башарй ҳамчун ганҷи пурбаҳон ақлсшй ворпд гардидааст. «Гулисгон» соли 1258 эҷод шудааст. Чунонки дар бело зикр шуд. Таваҷҷуҳ кунед ба нақша: Гулистон асари насрист, вале бо пораҳои шеърй, қитъаҳо, рубонёт ё байтҳои алоҳида ороста шудааст. Баъзан ҳикоёти назмӣ низ омадаанд, вале онҳо хеле каманд. Дар охири ҳикоёт пораҳои шеърӣ оварда шудаанд, ки онҳо фикри нависандаро ҷамъбаст мена моя нд ё хулосаи ҳикоят мебошанд. Гуфт: — Туро хоби нимрӯз, то дар он як нафас халқро наёзорй! » Саъдй «Гулистон»- ро бо дебочае оғоз кардааст. Дар он нави-санда сабабу мақсади асарро баён кардааст. Ӯ бо камоли ифтихор аз иатичаи сафари тӯлониаш 30 сол , аз дидаву шунидаҳояш, аз олу аҳволи халқҳои кишварҳои дунё ёдовар шудааст. Пасон таъ-кпд менамояд, ки ҳамаи ин дурру гуҳар, хазонаи зару зевар набояд дар дил бимонаду онро ба гӯр бибарам. Зарур ва қарзи хеш мезонам, то дари хазинаи суханро барои миллатам, барон марду-мп кпшварам, барои инсонҳои рӯйи замни бикшоям ва аз дурру гуҳари ноёб нисорашон бикунам. Алҳақ, бо камоли шоистагй ин амалро сомон дод. Дар ҳамин дебоча дар бораи мамдӯҳони хеш — шоҳони Форс — Атобакон, аз ҷумла Абубакр ибни Саъди Зангй гуфтанп чанд ҷумларо муносиб донистааст. Пас аз ин Саъди таркиби фаслхои «Гулистон-ро» ёд карда ва ин шохасарро бо овардани байги зер огоз кардааст: Дар он муддапи ки моро вакт хуш буд, Зи ҳиҷрат шашсаду панҷоҳу шаш буд. Муради мо насиҳат буду гуфтем, Хаволат бо Худо кардему рафтем. Саъди боби аввалро ба кору рафтор ва кирдори подшохон бахшидааст. Яъне «Сирати подшоҳон» ҳамин маыюи болоро дорад. Навпсандн дар ҳамин фасл сирати подшохонро бо не-кию бадиашон ба воситаи ҳикоёти пандомӯз нишон додааст. Ин фасл давоми мантикии боби нахустин «Бӯстон»-и нависанда мебошад. Агар он до Саъди дар бораи усули давлатдори, пнтпхо-би ашхоси олирутба, нигох доштани лашкару аскар сухан туфта бошад, акнун дар «Гулпстон» дар бораи чигунагип шохон: хай-ру саховат, некиву адолат, меҳрубониву шафқати подшох нисбати раияти кишвар хикоёти рангин меорад. Ва мутавозй бар ни хисоли номубораки шоҳони бедодгар, золим, носипос, бераҳму шафқатро сахт ба зери тозиёнап танқпд мегирад ва бо овардани хикоёти пандомӯз кирдори ношоистаи чунин шоҳонро маҳкум менамояд. Қаҳрамон ва персонажҳои ҳикоёти Саъдӣ подшоҳони асрҳои пешинанд, кп онҳо дар таърпх хоҳ бо некй ё хох бо бадпву бадкирдорй дар байни халкхои олам шуҳрат ёфгаанд. Гузашга аз ин, баъзан ҳикоётро аз номи «подшоҳе», яъне бе пом овардааст. Бечора дар ҳолатп ноумедй маликро дашном додан гирифт: «Ҳар кй даст аз чон бишуяд. Вақти зарурат чу намонад гурез, Даст бигирад сари шамшери тез. Малик пурсид: — Чӣ мегӯяд? Яке аз вузарои некмаҳзар гуфт: — Эй Худованд, ҳамегӯяд: «Валкозимин алғайз вал офина анниннос». Маликро раҳмат омад ва аз сари хуни ӯ даргузашт. Вазири дигар, ки зидди ӯ буд, гуфт; — Абнои ҷинси маро нашояд дар хазрати подшоҳон ҷуз ба ростй сухан гуфтан. Ин маликро дашном дод ва носазо гуфт. Малик рӯй аз ин сухан дарҳам оварда гуфт: — Маро он дурӯғи вай писандидатар омад аз ин рост, кп ту гуфтӣ, ки рӯйи он дар маслиҳате буд ва бинои пн бар хубсе бадӣ ва хирадмандон ғуфтаанд: «Дурӯғи маслиҳатомез беҳ, ки рости фитнаангез». Саъдӣ дар ин ҳикоят подшоҳони хирадманду баинсофро ситонш кардааст ва дар баробари ин таъкид менамояд, ки бояд шоҳ дар наздаш вазирони хирадманду баинсофро гирд оварад, ба мансаб лоиқ бигардонад ва амсоли вазири нахуст бошад. Аз ин иигоҳ ин панде буд барон шоҳони замонаш. Гузашта аз нн, Саъдй дар анҷоми ҳикояи мазкур боз ба насиҳати шоҳон гузашта, ононро ба инсофу адолат мехонад: Ҷаҳон, эй бародар, намонад ба кас, Дил андар Ҷаҳонофарин банду бас. Макун такя бар мулки дунёву пушт, Ки бысёр кас чун ту парварду кушт. Чу оҳанги рафтан кунад ҷони пок, Чи бар тахт мурдан чи бар руйи хок! Пас аз ин дар «Гулистон» боз ҳикояте омадааст, ки корҳои ношоиста, ҷабру зулми шоҳон, ба дунёпарастӣ, ҷамъ намудани сарвату дороӣ машғул будан ва барои ин садҳо шаҳру деҳот ва кишварҳоро хароб намуданро сахт накуҳнш намудааст. Ин ҳикоят ҷанбаи воқей дорад. Саъдй ҳикоят мекунад: «Яке аз мулуки подшоҳ Хуросон султон Маҳмуди Сабуктегинро ба хоб дид, ки ҷумлаи вуҷуди ӯ рехта буд ва хок шуда, магар чашмони ӯ, ки ҳамчунон дар чашмхона ҳамегардид ва назаре ҳамекард. Соири хукамо ҷамъи ҳокимон, донишмандон аз таъбири он фурӯ мон-данд, магар дарвеше, ки ба ҷой овард ва гуфт: — Ҳанӯз нигарон аст, ки мулкаш ба дигарон аст». Султон Маҳмуди Ғазнавӣ шоҳе муқтадир, мутаасеиб ва сар-ватманд буд. Кишварҳои зиёд, аз ҷумла Ҳиндустонро горах кард, давлату дунё гирд овард, вале чунонки Саъдй мегӯяд, оқибат зерн хок шуд. Дар хок ҳам чашмаш ба давлату сарваташ нигарон. Ба ин восита Саъдӣ ба подшоҳони замонаш рӯзгори Махмуд, кору рафтори ин подшоҳи горатгари дунёпарастро мисол оварда, маҳкуму мазаммат мекунад ва огоҳашон менамояд, ки ҳаргиз ба ин роҳ нараваид, набошад дар гӯр хам чашмашон ба ин давлату сарваташон нигарон мешавад, ҳатто дар гӯр ҳам осуда буда наметавонанд. Саъдй ба ин восита Чингизу чингизиёнро, ки дар рӯзгораш буданду дар хиёнату ҷиноят, дар афзун намудани дороиву сарват аз Маҳмуди Ғазнавӣ гӯйй сабқат мебурданд, ба зери тозиёнаи танқид мегирад. Чунонки дидем, дар ҳикояи «Чашмоки Маҳмуд» фикри ҷамъбастӣ аз номи дарвеши бечорае оварда шудааст. Ин ба он маънист, ки агар шоҳ мисли султон Маҳмуд бошад, пас аз марг хам ноосуда аст, ҷазояшро мебинад, Ба ҳамин хотир кору рафтори ин шоҳи беинсоф барои шумо бояд панд бошад, бояд шумо дар назди халқ, дар назди Худо тавба кунед ва ба ин роҳе, ки султон Маҳмуд рафт, наравед. Саъдии Шерозй асоси пойдорй ва шукуфони кишвар ва осудаҳолии раиятро дар симои подшоҳи одилу баинсоф ва хирад-манд мебинад. Ӯ дар бисёр ҳикоёташ таъкид мекунад, ки агар шоҳ ин роҳро нодида бигирад ва ба раият зулму тааддиро рано бинад, кишвар пойдор нахоҳад монд. Саъдӣ барои исботи фикри боло ҳикояте меорад, ки мазмуни он чунин аст: «Яке аз мулуки гюдшохон Аҷамро ҳикоят кунаыд, ки дасги татовул ҷабру ситам, хиёнат ба моли раият дароз карда буд ва ҷабру азият оғоз карда, то ба ҷое ки халқ роҳи ғурбат гирифтанд. Чун раият кам шуд, иртифои ви-лоят нуқсон пазируфт ва хазина тиҳй монд ва душманом зӯр оварданд. Боре ба маҷлиси ӯ китоби «Шоҳнома» мехонданд дар заволи мамлакати Заҳҳок ва аҳди Фаридун. Вазир маликро пурсид: — Ҳеҷ тавон донистан, ки Фаридун, ки ганҷу мулку ҳашам надошт, чӣ гуна бар ӯ мамлакат муқаррар шуд? Гуфт: — Ончунон, ки шунидӣ халқе бар ӯ ба таассуб гирд омаданд ва тақвият карданд, подшоҳй ёфт. Гуфт: — Эй малик! Чун гирд омадани халқе муҷиби подшоҳист, ту халқро парешон барои чӣ мекунӣ? Магар сари подшоҳй кардан надорӣ? Малик гуфт: — Муҷиби гирд омадани сипоҳу раият чй бошад? Гуфт: — Подшоҳро карам бояд, то бар ӯ гирд оянд, то дар паноҳи давлаташ эмин нишинанд ва туро ин хар ду нест». Подшоҳ аз ин суханони талхи вазир ранҷиду ӯро ба зиндон фиристод. Чанд муддате нагузашта, ба андак саъйи душманонаш ва дастгирии раияту лашкар подшоҳӣ аз дасташ бирафт. Саъдй моҳияту мақсади ҳикояро ба ин тариқ ҷамъбаст намудааст: Подшоҳе, к-ӯ раво дорад ситам бар зердаст, Дустдораш рӯзи сахтӣ душмани зӯровар аст. Бо раийят сулҳ кун в-аз чанги хасм эмин нишин, 3-он ки шоҳаниюҳи одилро раийят лашкар аст. Ҳамин тавр, ибораи «сулҳ бо раият» маънои васеъ дорад. Агар зиндагии раият хуб бошаду аз ҳар гуна зулму тааддии золимон эмин, агар худи шоҳу вазир баинсоф бошанду дар ҳаққи раият иекиро раво бинанд ва чашми тамаъ аз моли онон биги-ранд ва ниҳоят кори хеш ба муроди раият бикунанд, ҳамин аст «сулҳ бо раият»-и кишвар, ҳамин аст пойдории мулк ва ниҳоят ҳамин аст ғолибияти Фаридун аз болои Заҳҳоки золиму хунхор. Агар ба чунин роҳ, ки гуфтем, гом назанад, золиму зулмпарвар бошад, барои хеш дунёву сарват ҷамъ кунад ва кишвару раиятро аз ҳокимону волиёни ситамкор, беинсоф, ҷаббор муҳофизат нана-мояд, дар он сурат ин ду қувваи бузург — раият ва лашкар аз чунин подшоҳ рӯ бигардонанд ва мулк ба осонй аз дасташ биравад ва мисли Заҳҳок хокдахан бигардад. Хулосаи Саъдй чунин аст: Накунад ҷаврпеша султонй, Ки наояд зи гург чупони. Подшоҳе, ки тарҳи зулм афканд, Пойдевори мулки хеш биканд.

» Гуфт: «Хомӯш, ки агар ҳасудон ба ғараз гӯянд «ин ҳам бачаи шутур аст» ва гирифтор оям, кӣ ғами тахлиси 7 ман дорад, то тафтиши ҳоли ман кунад ва то тарёқ 8 аз Ироқ оварда шавад, моргазида мурда бувад». Местоположение: Новокузнецк, Россия · Фотографии. » Гуфт: «Ҷомаи худ мехоҳам, агар инъом фармойӣ. То мард сухан нагуфта бошад. » Ин бигуфт ва мардуми кopвoнpo ба лофи ӯ дил қавӣ гашт; ба сӯҳбаташ шодмонӣ карданд ва ба зоду 1 обаш дастгирӣ воҷиб донистанд. ҲИКОЯТ Пире ҳикоят кунад, ки духтаре хоста будам ва ҳуҷра ба гул ороста ва ба хилват бо ӯ нишаста ва дидаю дил дар ӯ баста.